
Η εκπομπή κίνησης ιδεών, του Κέντρου Μετακαπιταλιστικού Πολιτισμού.
Κάθε Τετάρτη, 16:00 με 17:30.
Σήμερα, στις mέtaβάσεις, την εκπομπή του Centre for Postcapitalist Civilisation / mέta, με τον Κώστα Ράπτη, στις 17:00, τοποθετούνται:
🔴 Παναγιώτης Σωτήρης διδάσκων ΕΑΠ, δημοσιογράφος, για την κοινωνική αναταραχή στη Γαλλία
🔴 Δημήτρης Δαλάκογλου, καθηγητής κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Vrije University Amsterdam, για τη σχέση δημοκρατίας και υποδομών
🔴 Σωτήρης Ρούσσος, καθηγητής διεθνών σχέσεων Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για τις ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή
🔴 Δημήτρης Πεπόνης, συγγραφέας, υπεύθυνος ιστοσελίδας “Κοσμοϊδιογλωσσία”, για το νέο βιβλίο “Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης” της εκδοτικής σειράς του #mέta
🔴 Ελένη Καλαρά σκηνοθέτις, για την έκθεση “This Current Between Us”
🔴 Παναγιώτης Πούλος, επίκουρος καθηγητής Εθνομουσικολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών για το βιβλίο “Οθωμανικά μνημεία στην Ελλάδα: Κληρονομιές υπό διαπραγμάτευση”

ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Βρισκόμαστε ήδη στα πρώτα στάδια μιας εποχής που μπορεί
να περιγραφεί μόνο από αυτήν την οποία διαδέχεται:


Αυτή ενδέχεται να αποδειχθεί δυστοπική, ουτοπική ή οτιδήποτε ενδιάμεσο. Μέσω της έρευνας και της τέχνης, του επιχειρήματος και της ποίησης, το mέta, το Κέντρο Μετακαπιταλιστικού Πολιτισμού, εργάζεται στην κατεύθυνση της ρήξης με το θλιβερό παρόν ούτως ώστε να συλλάβει και να φανταστεί τον κόσμο εκ νέου.
Rosa Luxemburg, 1916
η αστική κοινωνία βρίσκεται στο σταυροδρόμι, είτε για μετάβαση στον σοσιαλισμό είτε για παλινδρόμηση στη βαρβαρότητα

κάθε κομμάτι
του πολιτισμού
είναι διαποτισμένο στη
βαρβαρότητα
Walter Benjamin, 1940
ΔΥΟ ΠΥΛΩΝΕΣ του mέta
Ο πολιτισμός αποτελεί μια από τις κύριες προτεραιότητες του mέta — επειδή μέσω της τέχνης και της έρευνας, του επιχειρήματος και της ποίησης, το mέta εργάζεται στην κατεύθυνση της ρήξης με το θλιβερό παρόν ούτως ώστε να συλλάβει και να φανταστεί τον κόσμο εκ νέου.
Ζούμε σε πολιτικά έσχατους καιρούς. Η ύστερη νεωτερικότητα πλησιάζει στην ολοκλήρωσή της. Γνωρίζουμε ότι μια εποχή φτάνει στο τέλος της – ή, μάλλον, ότι έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι τι θα ακολουθήσει. Αλλά επιθυμούμε να μάθουμε τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να παίξουμε ρόλο στη διαμόρφωσή του, στρέφοντάς το προς ένα μονοπάτι ανθρώπινης αξιοπρέπειας.