Brian Eno

Η οπτική του Brian για τον μετακαπιταλισμό. – Συνεισφορά στο mέta.

Ο μετακαπιταλισμός δεν θα εμφανιστεί ξαφνικά με μια μεγάλη έκρηξη όπως η πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Θα το ζήσουμε όλοι πριν συνειδητοποιήσουμε ότι συνέβη. Στην πραγματικότητα το ζούμε, ή τουλάχιστον την αρχή του. Έχει ήδη αρχίσει, ξεκινώντας την αργή και οδυνηρή εξέλιξή του με απροσδόκητους πράσινους βλαστούς να σπρώχνουν ώστε να βγουν στην επιφάνεια. Δεν είναι πραγματικά στο ραντάρ των μέσων ενημέρωσης επειδή το ραντάρ δείχνει προς τη λάθος κατεύθυνση – προς τις κυβερνήσεις και τις εταιρείες και τους ειδήμονες, τις παλιές έδρες εξουσίας. Όλοι αυτοί ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την παλιά ιστορία, γι’ αυτό, ακόμα κι αν έχουν παρατηρήσει τις εξελίξεις, δεν πρόκειται να μας πουν τη νέα ιστορία.

Αυτά τα πράσινα βλαστάρια; Άνθρωποι που σχηματίζουν συνεταιρισμούς και ομάδες αμοιβαίας βοήθειας, αντικρούοντας την ιδεολογία του ατομικισμού με την πραγματική συνεργασία τους. Νέοι που αρνούνται να εργαστούν για εργοδότες που δεν συμπεριφέρονται με βιώσιμο τρόπο. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι υπογράφουν όλο και περισσότερες αναφορές απαιτώντας δικαιώματα και λογοδοσία. Ένα καθολικό κίνημα «υπέρ της ένταξης» (που χαρακτηρίζεται χωρίς βοήθεια ως «κατά των διακρίσεων»). Η ολοένα και πιο εμφανής διαστροφή της ακραίας ανισότητας. Ο Mark Carney λέει στους παγκόσμιους τραπεζίτες ότι οι τρέχουσες μορφές καπιταλισμού δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό του προβλέψιμου μέλλοντος. Η κατάρρευση του φιλελεύθερου ουτοπισμού μπροστά στην πραγματικότητα. Οι παλαιές πολιτικές διαιρέσεις μη αντιπροσωπευτικές πια για οτιδήποτε έχει σημασία, και ταυτόχρονα απροσδόκητοι συνασπισμοί μεταξύ προηγουμένως εχθρικών τομέων. Τα διδάγματα του Covid: ότι η επιστήμη λειτουργεί εκεί όπου η ιδεολογία παραπαίει· ότι οι αρρενωποί ηγέτες και η μαγική σκέψη δεν μπορούν να καταπολεμήσουν την ιογενή πραγματικότητα· ότι ο τρελός αντι-μασκικός ατομικισμός της δεξιάς προσεγγίζει άβολα τον ατομικισμό των θυμάτων της αριστεράς.

Συμβαίνει τώρα. Εμείς που για τόσο καιρό θεωρούσαμε τους εαυτούς μας εξαιρέσεις, πολεμώντας μια μοναχική μάχη, είμαστε τώρα ο κανόνας. Σχεδόν όλοι είναι με το μέρος μας, αλλά δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα ότι είμαστε μία πλευρά. Όταν το κάνουμε, τότε θα αρχίσει πραγματικά.

Ο Brian Eno είναι Άγγλος μουσικός, παραγωγός δίσκων, εικαστικός καλλιτέχνης και θεωρητικός, γνωστός για το πρωτοποριακό έργο του στην ατμοσφαιρική μουσική και τις συνεισφορές του στο ροκ, στην ποπ και στην electronica. Αυτοαποκαλούμενος «μη μουσικός» ο Eno έχει συνεισφέρει στην εισαγωγή μοναδικών εννοιολογικών προσεγγίσεων και τεχνικών καταγραφής στη σύγχρονη μουσική. Έχει περιγραφεί ως μια από τις δημοφιλέστερες, πιο σημαντικές και καινοτόμες μορφές στην ιστορία της μουσικής. Γεννημένος στο Suffolk, ο Eno σπούδασε ζωγραφική και πειραματική μουσική στη σχολή τέχνης του Ipswich Civic College στα μέσα της δεκαετίας του 1960 και στη συνέχεια στο Winchester School of Art. Εντάχθηκε στο glam ροκ συγκρότημα Roxy Music ως πιανίστας συνθεσάιζερ το 1971, ηχογραφώντας δύο άλμπουμ με την ομάδα, αλλά αποχώρησε το 1973 εν μέσω εντάσεων με τον Bryan Ferry, αρχηγό των Proxy. Ο Eno άρχισε να δημιουργεί προσωπικούς δίσκους που αρχίζουν με το Here Come the Warm Jets (1974). Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, άρχισε να εξερευνά μια μινιμαλιστική προσέγγιση, σε άλμπουμ όπως το Discreet Music (1975) και το Ambient 1: Music for Airports (1978), γεννώντας τον όρο ambient music. Παράλληλα με το σόλο έργο του, ο Eno συνεργάστηκε συχνά με άλλους μουσικούς τη δεκαετία του 1970, συμπεριλαμβανομένων των Robert Fripp, Harmonia, Cluster, Harold Budd, David Bowie και David Byrne. Καθιερώθηκε επίσης ως περιζήτητος παραγωγός, εργαζόμενος σε άλμπουμ των John Cale, Jon Hassell, Laraaji, Talking Heads, Ultravox, και Devo,καθώς επίσης και την συλλογή no wave No New York (1978). Στις επόμενες δεκαετίες, ο Eno συνέχισε να γράφει προσωπικούς δίσκους και να συμμετέχει στις παραγωγές άλλων καλλιτεχνών, με προεξέχοντες τους U2 και Coldplay, παράλληλα με συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως Daniel Lanois, Laurie Anderson, Grace Jones, Slowdive, Karl Hyde, James, Kevin Shields, και Damon Albarn. Από την εποχή των φοιτητικών του χρόνων, ο Eno έχει επίσης εργαστεί με άλλα μέσα, συμπεριλαμβανομένων ηχητικών εγκαταστάσεων, ταινιών και γραφής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 συνδημιούργησε την Oblique Strategies. Από τη δεκαετία του 1970 και μετά, στις εγκαταστάσεις του Eno συμπεριλαμβάνονται τα ιστία της Όπερας του Σίδνεϊ το 2009 και το τηλεσκόπιο Lovell στην Jodrell Bank το 2016. Υποστηρικτής μιας σειράς ανθρωπιστικών αιτημάτων, ο Eno γράφει για ποικιλία θεμάτων και είναι ιδρυτικό μέλος του Ιδρύματος Long Now. Το 2019, ο Eno απέκτησε θέση στο Πάνθεον του Ροκ & Ρολ ως μέλος της Roxy Music.