Διαμαρτυρία για τη Μαχσά Αμινί στο Μουσείο Guggenheim της Νέας Υόρκης

Aνώνυμη ομάδα Ιρανών καλλιτεχνών κρεμάει κόκκινα πανό με σύνθημα «Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία»

elculture.g

Μια ομάδα Ιρανών καλλιτεχνών, απογοητευμένη από την αδράνεια των δυτικών μουσείων απέναντι στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ιράν, ξεδίπλωσε μια σειρά από πανό με το πρόσωπο της Μαχσά Αμινί στο Μουσείο Guggenheim της Νέας Υόρκης στις 22 Οκτωβρίου. Δώδεκα μακρόστενα κόκκινα πανό με μαύρες φωτογραφίες της Αμινί με στένσιλ, καθώς και το κύριο σύνθημα του τρέχοντος κύματος διαμαρτυριών «Γυναίκες, Ζωή, Ελευθερία», κρεμάστηκαν από τον τελευταίο όροφο εσωτερικά του μουσείου.

Η Αμινί πέθανε σε ιρανικό νοσοκομείο τον περασμένο μήνα αφού συνελήφθη από την αστυνομία ηθικής του καθεστώτος επειδή φέρεται να μην συμμορφώθηκε με τους κανονισμούς της χώρας για το χιτζάμπ. Ο θάνατός της προκάλεσε συνεχιζόμενες μαζικές διαδηλώσεις στην Τεχεράνη και σε πόλεις του Ιράν.

Η δράση αυτή είναι μία από τις πολλές που ανέλαβαν καλλιτέχνες τις εβδομάδες που ακολούθησαν το θάνατο της Μαχσά Αμινί, καθώς οι διαμαρτυρίες, πολλές από τις οποίες καθοδηγούνταν από γυναίκες, μαίνονταν στο Ιράν και εξαπλώνονταν σε όλο τον κόσμο.

Στις 7 Οκτωβρίου, ένας ανώνυμος καλλιτέχνης/ακτιβιστής έβαψε το νερό σε πολλά σιντριβάνια της Τεχεράνης με το κόκκινο του αίματος. Η Marjane Satrapi, της οποίας το γνωστό μυθιστόρημα ”Persepolis” περιγράφει την εμπειρία της ως νεαρή κοπέλα που μεγάλωσε στην Τεχεράνη, δημιούργησε μια απεικόνιση του ονόματος της χώρας με μια γυναίκα με γυμνό κεφάλι που κρατούσε το χιτζάμπ της ψηλά, και πολλοί Ιρανοί καλλιτέχνες και δημόσια πρόσωπα χρησιμοποίησαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να υποστηρίξουν τον αγώνα, ανάμεσά τους ο σχεδιαστής Aschal Farshchi, η ζωγράφος Farah Ossouli, ο γλύπτης Kamran Sharif και η video artist και σκηνοθέτης Shirin Neshat, η οποία δημοσίευσε μια φωτογραφία από τη δράση του Guggenheim με λεζάντα το κείμενο: «Η Masha Amini εμφανίστηκε στο μουσείο Guggenheim σήμερα! Περήφανοι για μερικούς γενναίους Ιρανούς καλλιτέχνες [που έκαναν] μια αιφνιδιαστική διαμαρτυρία αναρτώντας αυτή την όμορφη έκθεση σήμερα, είναι η συνείδηση του νυσταγμένου κόσμου της τέχνης που νοιάζεται ελάχιστα για τις Ιρανές γυναίκες που αγωνίζονται για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία».